Gel, asırlardan uzan da tut ellerimi sımsıcak
Yoksa bendeki çocuk da böyle çaresiz kalacak
Öfke, ile beslenen çocuklar yalnızdırlar
Ve ümitleri çiçeklerden, acıları tarihlerden
Senin gibi benim gibi, onlar da hep insandılar
Ve sevgiye inandılar
Ve saygıya inandılar
Onlar biraz terk edilmiş biraz küskün çocuktular
Sanki biraz incitilmiş sanki yetersiz sevilmiş
Sanki utandılar kavgadan ve sustular
Hep incilenen gözyaşları kurusun inançlarında
sene 1945 onlar da hep insandılar
ve sevgiye inandılar
ve saygıya inandılar
senin gibi benim gibi...
Sezen Aksu
Sezen Aksu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder